การสร้างนิสัยเรื่องดังกล่าว ทำได้โดยการทำให้ทุกๆวันคือวันแห่งการเรียนรู้ ช่างสังเกต สิ่งรอบตัว และที่ควรพิจารนาคือการฝึก “ ให้ตัวตื่นใจตื่นอยู่เป็นนิจ “ ซึ่งมีคำแนะนำดังต่อไปนี้


• เริ่มต้นด้วยการฝึกวันละ 5 นาที ทำในที่ที่มีความสงบ นั่งในท่าสบายๆ จะหลับตา หรือลืมตาก็ได้ แต่หากฝึกดัวยวิธีหลับตาจนชำนาญ แล้วค่อยทำแบบลืมตาจะได้ผลที่เร็วกว่า


• ในที่นี้เลือกคำว่า “ ความอยากรู้อยากเห็น “ ให้ใจจดจ่ออยู่ที่คำนี้ เป็นการนึกในใจ ทำไปเรื่อยๆ ใจเริ่มสงบ เริ่มเป็นสมาธิ ใจจะละทิ้งคำ “ ความอยากรู้อยากเห็น “ จนเมื่อใจสงบมากขึ้น ใจจะเริ่มรับรู้ สิ่งที่ปรากฏในความรู้สึก โดยที่ใจจะเป็นผู้เฝ้าดูเฉยๆ สิ่งที่ใจรับรู้คือการเปลี่ยนแปลงเหมือนดูหนังซีรี่ส์ เป็นฉากๆ แต่ใจเป็นเพียงผู้รับรู้ โดยไม่ตีความ ไม่แทรกแซง ซึ่งเปรียบเสมือน กระแสบางอย่างที่ “ วิ่งผ่านมา แล้วก็วิ่งผ่านไป “ นี่คือธรรมชาติที่เกิดขึ้นกับใจที่ฝึกดีแล้ว เป็นกระบวนการการเรียนรู้ของใจ

• เมื่อใจถอนตัวเองออกจากสมาธิ และเริ่มมารับรู้จความรู้สึกที่มากระทบเช่น การหายใจ การได้ยิน แต่ว่าใจก็ยังมีสมาธิอยู่ ใจจะเกิดความรู้ว่า ได้เรียนรู้อะไรมาบ้าง และอาจจะรวมถึงความรู้ ความเข้าใจใหม่ๆ ที่เป็นประโยชน์ต่อความคิดริ่เริ่มที่กำลังจะทำ เพราะมีความอยากรู้ความอยากเห็น เป็นเหตุ เป็นปัจจัย

• ฝึกเช่นนี้อย่างสม่ำเสมอ จะเห็นประโยชน์บ้าง ไม่น้อยก็มาก ขอให้มีความมุ่งมั่นและตั้งใจเพราะมันคือบาทฐานอันสำคัญ ที่เป็นการพัฒนาตน และพัฒนางาน